Asset Publisher
użytkowanie
Użytkowanie lasu to korzystanie z jego zasobów – pozyskanie drewna, zbiór płodów runa leśnego, zbiór roślin lub ich części na potrzeby przemysłu farmaceutycznego, pozyskanie choinek, eksploatacja kopalin i wiele innych. Leśnicy umożliwiają społeczeństwu korzystanie z darów lasu, ale w sposób zapewniający mu trwałość.
Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, lecz także systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania.
O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu" (w Polsce pozyskuje się ok. 55 proc. przyrostu). Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi obecnie ponad 2,049 mld m sześć. drewna.
Pozyskane drewno pochodzi z:
- cięć rębnych – usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów;
- cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży) – usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
- cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach.
Przeczytaj więcej na www.lasy.gov.pl.
Pozyskanie drewna w Nadleśnictwie Turawa
Pozyskanie drewna w Nadleśnictwie Turawa odbywa się w oparciu o zatwierdzony przez Ministra Środowiska Plan Urządzania Lasu na okres gospodarczy od 1.01.2017 r. do 31.12.2026 r. Na obecne dziesięciolecie rozmiar pozyskania zaplanowano w ilości nie większej niż 1107442 m 3 co daje około 110 000 m3 na jeden rok.
W roku 2020 Nadleśnictwo Turawa pozyskało ok 104 000 m3 z czego ponad 69 000 m3 w ramach użytkowania rębnego ( w tym ok 7 000 m3 z cięć przygodnych), natomiast ok 35 000 m3 wykonano w ramach użytkowania przedrębnego (w tym ok 9 000 m3 z cięć przygodnych). Większość pozyskanego drewna pochodzi z cięć wykonanych w drzewostanach sosnowych.
Nadleśnictwo Turawa pozyskuje również inne gatunki iglaste takie jak świerk, modrzew i jodła natomiast z liściastych pozyskuje się między innymi takie gatunki jak; olsza, brzoza, jesion, dąb, grab oraz buk.
Spora ilość drewna w Nadleśnictwie Turawa pochodzi z likwidacji szkód, spowodowanych niekorzystnym oddziaływaniem czynników atmosferycznych, takich jak okiść, wiatrołomy oraz w wyniku wydzielania się posuszu. Obecnie na skutek susz wynikających z niedoboru opadów atmosferycznych w latach poprzednich obserwuje się zwiększenie wydzielania się posuszu. Najbardziej cierpi sosna, która w naszych lasach jest gatunkiem dominującym. Osłabione drzewostany są atakowane w dużej ilości przez jemiołę, która przyczynia się do ich zamierania. Dodatkowo na skutek osłabionej żywotności nasze drzewostany atakują również takie owady jak kornik ostrozębny oraz przypłaszczek granatek.
Podczas sanitarnego porządkowania lasu pozyskuje się posusz, wywroty i złomy stanowiące duży odsetek średniorocznego pozyskania drewna.
Drewno pozyskane na terenie Nadleśnictwa Turawa trafia głównie do przedsiębiorstw zajmujących się dalszym przerobem tego surowca: tartaków, zakładów przemysłu celulozowo-papierniczego, fabryk mebli oraz mniejszych zakładów stolarskich. Ponadto drewno opałowe kupowane jest przez nabywców indywidualnych na potrzeby gospodarstw domowych.
Asset Publisher
ADAPTACJA LASÓW I LEŚNICTWA DO ZMIAN KLIMATU - KONTYNUACJA PROJEKTÓW
ADAPTACJA LASÓW I LEŚNICTWA DO ZMIAN KLIMATU - KONTYNUACJA PROJEKTÓW
Zbiornik leśny w Nadleśnictwie Olesno, wybudowany w ramach projektu MRN (Fot. M. Dobosz)
Zbiornik retencyjny w Nadleśnictwie Rudziniec, przebudowany w ramach projektu MRN2 (Fot. A. Sikora)
Zbiornik retencyjny w Nadleśnictwie Zawadzkie, wybudowany w ramach projektu MRN2 (Fot. A. Sikora)
Obszar mokradłowy w rezerwacie Jeleniak Mikuliny w Nadleśnictwie Koszęcin, przebudowany w ramach projektu MRN2 (Arch. Nadleśnictwa Koszęcin)
Przepust w Nadleśnictwie Sucha, przebudowany w ramach projektu MRG2 (Fot. K. Woźnica)
Dylówki w Nadleśnictwie Sucha, wybudowane w ramach projektu MRG (Fot. K. Woźnica)
Most w Nadleśnictwie Jeleśnia, wybudowany w ramach projektu MRG (Arch. Nadleśnictwa Jeleśnia)
Próg w Nadleśnictwie Ujsoły, wybudowany w ramach projektu MRG (Arch. Nadleśnictwa Ujsoły)
Wodopusty w Nadleśnictwie Węgierska Górka, wybudowane w ramach projektu MRG (Arch. Nadleśnictwa Węgierska Górka)
Kaszyca w Nadleśnictwie Jeleśnia - Potok Koszarawa, wykonana w ramach projektu MRG (Arch. Nadleśnictwa Jeleśnia)
Zbiornik retencyjny w Nadleśnictwie Bielsko, wybudowany w ramach projektu MRG (Arch. Nadleśnictwa Bielsko)
Zbiornik retencyjny w Nadleśnictwie Wisła, przebudowany w ramach projektu MRG (Arch. Nadleśnictwa Wisła)
Retencja w lasach to nie tylko ochrona zasobów wodnych czy przeciwdziałanie erozji wodnej, ale także kwestia przetrwania lasów i zachowania ich różnorodności biologicznej w obliczu zachodzących zmian klimatycznych. W procesie adaptacji do nowych warunków przyrodniczych ważne jest to, w jaki sposób gospodarujemy wodą, ponieważ las jako ekosystem powinien być przygotowany zarówno na okresy jej nadmiaru, jak i niedoboru.
Coraz częściej doświadczamy negatywnych skutków zmian klimatycznych w postaci suszy, pożarów, powodzi, podtopień, intensywnych lub długotrwałych opadów atmosferycznych, ekstremalnych spływów powierzchniowych wód czy też niszczącego działania wód wezbraniowych. To problem, który dotyka nie tylko człowieka, ale przede wszystkim otaczającą nas przyrodę. Dlatego leśnicy po raz kolejny przystępują do realizacji projektów, które wzmocnią odporność nizinnych i górskich ekosystemów leśnych na zagrożenia związane ze zmianami klimatycznymi.
„Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu - mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych - kontynuacja (MRN3)”
Do końca 2028 roku na terenie dwudziestu dziewięciu nizinnych nadleśnictw RDLP w Katowicach powstaną lub zostaną przebudowane/odbudowane m. in. śródleśne zbiorniki retencyjne, małe urządzenia piętrzące oraz gromadzące wodę (zastawki i progi) czy też obiekty hydrotechniczne takie jak przepusty, brody i mosty. W ramach projektu planujemy wykonanie łącznie 431 obiektów małej retencji, które pozwolą na osiągnięcie wskaźnika pojemności o szacunkowej wartości 1,38 mln m3. Koszt realizacji projektu MRN3 na terenie katowickiej dyrekcji wyniesie 118,7 mln zł.
Szczegółowe informacje na temat projektu dostępne są tutaj.
„Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu - mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich - kontynuacja (MRG3)”
Do końca 2028 roku na terenie dziewięciu górskich nadleśnictw RDLP w Katowicach powstaną lub zostaną odbudowane m. in. zbiorniki małej retencji, obiekty hydrotechniczne (przepusty i brody) oraz zabezpieczenia przeciwerozyjne dróg, szlaków zrywkowych i obiektów infrastruktury, takie jak bystrza, kaszyce i dylówki. W ramach projektu planujemy wykonanie łącznie 252 obiektów małej retencji, które pozwolą na osiągnięcie wskaźnika pojemności o wartości 46,9 tys. m3. Koszt realizacji projektu MRG3 na terenie katowickiej dyrekcji wyniesie 57,7 mln zł.
Szczegółowe informacje na temat projektu dostępne są tutaj.
Działania adaptacyjne, które łagodzą negatywne skutki zmian klimatu
To już kolejna odsłona kompleksowych działań retencyjnych i przeciwerozyjnych realizowanych przez Lasy Państwowe przy wsparciu środków z Unii Europejskiej. W ramach poprzednich edycji projektów małej retencji udało się wybudować lub odtworzyć łącznie 1400 obiektów na terenie RDLP w Katowicach, dzięki którym zmagazynowano dodatkowe 4 miliony m3 wody w lasach. Taką ilością wody można by wypełnić blisko 12 katowickich Spodków!
Poprzednio inwestycje skupiały się na budowie i modernizacji niewielkich zbiorników wodnych oraz ochronie obszarów mokradłowych na terenach nizinnych. Z kolei w górach zrealizowano szereg działań przeciwerozyjnych, które m.in. zabezpieczają leśną infrastrukturę drogową przed niszczącą siłą wody, spowalniają jej spływ po górskich stokach czy też przywracają ciągłość biologiczną potoków.
Mała retencja - wielkie efekty
Jedną z głównych korzyści płynących z małej retencji jest wzrost potencjału magazynowania wody przez lasy oraz poprawa bilansu wodnego. Nadmierny odpływ wody zostaje ograniczony i spowolniony, wzrasta poziom wód gruntowych oraz wilgotność siedlisk. Śródleśne stawy, oczka wodne i mokradła oddziałują korzystnie na mikroklimat oraz wpływają na wzrost wilgotności powietrza i ściółki leśnej. Tym samym obniżając zagrożenie pożarowe w lasach i sprawiając, że lasy oraz sąsiadujące z nimi tereny stają się odporniejsze na suszę. Zahamowanie odpływu wody opadowej, jej rozpraszanie oraz gromadzenie w wielu zbiornikach pomaga w okresach intensywnych opadów przechwycić jej nadmiar, wpływając na zmniejszenie zagrożenia powodziowego. Ograniczone zostają również skutki nadmiernej erozji wodnej, zwłaszcza tej powodowanej przez intensywne, obfite opady deszczu. Małe zbiorniki i oczka wodne, a także obszary mokradłowe tworzą również przyjazne środowisko dla rozwoju wielu gatunków roślin i zwierząt, co przekłada się na zwiększenie różnorodności biologicznej w lesie.
